Geschiedenis DSC

DSC is een jonge vereniging. De vereniging is ontstaan uit een fusie tussen de korfbalverenigingen DETO en Sportlust. Beide verenigingen waren al zeker tien jaar buren van elkaar. Sportlust speelde de wedstrijden op de zuidelijke velden en DETO had haar thuisbasis aan de noordzijde. Beide verenigingen waren in het bezit van een eigen clubhuis met kleedaccommodatie. Mede doordat beide verenigingen “samen sterker wilde worden”en doordat de gemeente Eindhoven allerhande plannen had met het sportpark Noord werd besloten te fuseren.

Onze vereniging is een van de  vier grootste en zeker ook een van de sterkste in Zuid Nederland met een accommodatie die behoort tot de mooiste van heel Nederland.

In augustus 2003 hebben we een drietal kunstgrasvelden in gebruik mogen nemen en eind 2006 hebben we zelfs een sporthal kunnen openen, aangebouwd aan ons clubhuis, die door meerdere sportverenigingen gebruikt wordt maar waar DSC al haar thuiswedstrijden speelt. Meerdere jaren hebben we door die geweldige accoodatie het Nederlands Kampioenschap mogen organiseren!

We proberen zoveel mogelijk materiaal te verzamelen wat herinnert aan vroeger, dus hierbij een oproep aan alle (oud-)leden om materiaal in de vorm van voorwerpen, foto's, films en dergelijke ter beschikking te stellen van de webmaster.

Beide verenigingen hebben een rijke historie, die van Sportlust gaat terug tot 1937 en die van DETO tot 1932.
Om u een beeld te geven van die historie kunt u links uit het menu de verhalen lezen over verschillende periodes van zowel DETO als Sportlust.

Hieronder vindt u de geschiedenis vanaf de "geboorte" van DSC in 2002 geschreven door Bert Verlaek, ere-voorzitter van DSC
(zie voor de jaren voorafgaand aan de fusie de geschiedenis van DETO, deel 3, ook geschreven door Bert Verlaek)


"DSC wordt geboren..."

De fusie

Uiteraard werden er door DETO en Sportlust regelmatig gesprekken gevoerd met de beleidsmedewerkers van de Gemeente Eindhoven. Ergens in het einde van de vorige eeuw werd snel duidelijk dat de Gemeente (Hennie Beekwilder) grote plannen had met het sportpark. Een brede strook grond, grenzend aan de Vijfkamplaan, zou een bestemming krijgen voor “particulier initiatief”. Ondernemers konden een stuk grond kopen om daarop vervolgens een aan sport gerelateerd bedrijf te starten.

Het toeval (?) wil dat de clubhuizen en velden van DETO en Sportlust toevallig op die strook grond lagen… Hoe met dit alles om te gaan? Bij beide verenigingen werd druk vergaderd over de opties die er waren… Voor Sportlust was de situatie nog vele malen erger dan voor DETO daar zij hun velden dreigden kwijt te raken aangezien het grasveld voor hun clubhuis ook in de verkoop zou gaan.

Het mag duidelijk zijn dat er bij beide verenigingen veel verzet was tegen deze plannen van de gemeente. Beide verenigingen net een nieuw clubhuis en mogelijk nu alweer moeten verhuizen… Dat kon en mocht niet gebeuren.

Gelukkig leek de gemeente dat ook te beseffen. Uiteindelijk kwam er een plan op tafel op basis waarvan de beide verenigingen na een fusie een drietal kunstgrasvelden zouden krijgen. Dat bood perspectieven… Uiteraard bleef er bij beide verenigingen veel verzet. Bij DETO al helemaal omdat de laatste fusieonderhandelingen met PSV nog vers in het geheugen lagen. Een zware periode van onderhandelingen brak aan. Er waren natuurlijk ook heel wat onderwerpen te bespreken want een fusie lijkt zo eenvoudig maar voor het zover is heb je een lange moeizame weg te gaan. Het is zinloos om hier verder in detail op in te gaan. Uiteindelijk waren de partijen het op hoofdlijnen eens, lag er een goed plan op tafel, en stond niets een fusie meer in de weg. Nadat beide jaarvergaderingen hun goedkeuring gaven aan de toenmalige besturen kon de weg naar de notaris plaatsvinden. DETO Sportlust Combinatie (D.S.C.) werd opgericht.

De eerste fusiejaren...

Het nieuwe bestuur had het de eerste jaren moeilijk om alles zo goed en zo kwaad als het kon in elkaar over te laten gaan. Uiteraard waren er nog steeds een aantal sceptici die het allemaal niet zo zagen zitten. Wanneer komt de gemeente over de brug… We hadden net zo goed als eigen vereniging door kunnen gaan… en nog veel meer kritiek viel te horen in de wandelgangen…

Gelukkig werden wij goed geholpen door de gemeente die direct na de fusie een drietal kunstgrasvelden liet aanleggen voor onze accommodatie.

Was er eerst sprake van een symbolische muur tussen de 2 verenigingen nu stond er letterlijk een muur in de weg… Gelukkig was bij de bouw van de beide clubhuizen zoveel mogelijk rekening gehouden met het feit dat het in de toekomst wel eens tot een fusie zou kunnen komen. Twee wandjes eruit en de beide clubhuizen waren één.

Zo gezegd zo gedaan… Besloten werd om in het grote, ontstane gat een scheidingswand te plaatsen. Hierdoor ontstonden 2 fysiek af te scheiden ruimtes maar kon in voorkomende gevallen een grote ruimte gecreëerd worden. Dit bleek zeker naar de toekomst toe een goede keuze te zijn geweest.

Sportief was het zeker voor de nieuwe technische commissies in die eerste jaren niet eenvoudig. Er moesten nieuwe teams gemaakt worden. Gelukkig wisten de nieuwe tc-leden deze job met heel veel vallen en opstaan, praten, praten en nog eens praten te klaren.

Al vrij snel na de fusie bleek dat met name bij de jeugd een aantal sterke selecties waren gemaakt waar we in de toekomst nog veel plezier aan zouden gaan beleven…

Al vrij snel na de fusie kregen we op een donderdagavond in het clubhuis te horen dat er een plaats was vrijgekomen in Zuid-West voor een B1 team. Nog diezelfde avond moest er een beslissing genomen worden. Kunnen we dat wel aan, hoe zit het met vervoer, zullen de ouders dit wel steunen? De kans was echter te mooi om te laten schieten en dus werd het KNKV geïnformeerd dat onze B1 aldaar aan de competitie zou gaan deelnemen. Deze stap bleek al vrij snel daarna een juiste keuze te zijn geweest. Later gingen ook andere teams “over de grenzen” spelen en zeker niet onverdienstelijk!

Na de fusie ontstond een grote vereniging met zo´n 450 leden en een nieuwe naam. Als bestuur realiseerden we ons dat we die naam snel op de kaart moesten zien te krijgen. Naamsbekendheid is belangrijk. Maar hoe bereik je dat als je nog niet zo hoog speelt? Het KNKV was op zoek naar een verenging die het NK veld wilde organiseren. Gelet op het feit dat op die finaledag ook de damesfinale gespeeld zou worden had een vereniging uit zuid de voorkeur. DSC schreef in, onderhandelde en kreeg het voor drie jaar toegewezen. Ik denk te mogen stellen dat we drie jaar lang met meer dan 100 vrijwilligers per dag een huzarenstukje organisatietalent hebben laten zien. Maar wat m.i. nog belangrijker was… Alle mensen van zowel oud DETO als oud Sportlust waren samen bezig, als een hechte verenging, om van die dagen een overweldigend succes te maken.

DSC “stond in the picture” en was, van een van de verenigingen in zuid, aan het uitgroeien tot een van de toonaangevende verenigingen van zuid. Jan Knollema Jr brak door als eerste jeugd-international. We wisten spelers en speelsters van buitenaf aan te trekken om onze selectieteams op een hoger niveau te krijgen. Van de gedoodverfde eeuwige eerste / tweede klasse klasse vereniging wisten we in enkele jaren tijd een stabiele overgangsklasser te worden met ambities en kansen op een nog hoger plan. Het tweede team promoveerde voor eerst in jaren in een zinderende uitwedstrijd tegen Wion met een onmogelijk doelpunt in de laatste seconde naar Hoofdklasse en is momenteel zelfs een stabiele hoofdklasseploeg geworden.

Voorafgaand aan de fusie was ook al even gesproken over een mogelijke sporthal op Sportcomplex Eindhoven Noord, waar we onze thuiswedstrijden zouden kunnen spelen. Op dat moment was dit alles nog de “ver van ons bed show” maar we wisten dat er vergaande plannen waren met het gebied en dat we die plannen goed in de gaten moesten houden.

Toen uiteindelijk duidelijk werd dat het ROC met de opleiding Sport en Bewegen naar het sportpark zou komen en dat die opleiding een sporthal nodig zou gaan hebben bleek een vooraf onhaalbaar geacht plan haalbaar te worden. Toen ook drie Eindhovense turnverenigingen nog eens een keer een eigen turnhal nodig hadden waar de gemeente in wilde investeren werd het al snel helemaal duidelijk. DSC zou hoogstwaarschijnlijk haar zaalthuiswedstrijden in een “eigen” sporthal gaan spelen op termijn. Wederom brak een periode van onderhandelen, vergaderen en ontelbare gesprekken aan. Wederom een lang verhaal kort makend… DSC kan momenteel de thuiswedstrijden in de zaalcompetitie grotendeels in een “eigen” sporthal spelen.

Rondom het clubhuis van DSC werd een accommodatie gebouwd waar de hele korfbalwereld jaloers op kan zijn. Bijzondere bijkomstigheid is dat DSC alle verbouwingen aan het clubhuis heeft kunnen realiseren zonder ook maar een cent schuld te hebben.

Voor de opening kreeg DSC van Jan en Hannie van Heuven nog een overweldigend cadeau. Zij sponsorden voor de gehele DSC accommodatie nieuw meubilair. Het meubilair was de perfecte afwerking van een schitterend “Paviljoen” Jan en Hannie nogmaals bedankt!

Ook werd een compleet nieuwe horecakeuken geïnstalleerd van waaruit het DKB (nu DSC Kantine Beheer) de leden van een droogje en een natje kan voorzien.

DSC werd in de loop der jaren ook een aantrekkelijke partner voor sponsoren. De toenmalige sponsorcommissie onder de bezielende leiding van Cor-Jan van der Elzen wist een gigantisch bedrag aan sponsorgelden bij elkaar te krijgen. Hoofdsponsor Hendriks Makelaardij (Peter de Kok) bleef jarenlang een trouwe hoofdsponsor die veel geld in het eerste en tweede team stak. Ook een sponsor als Sun On bleef de vereniging jarenlang trouw. Zonder al die trouwe sponsoren die voor meer/ of minder geld onze vereniging sponsorden waren wij niet de vereniging geweest die wij nu zijn. Een enorm DANK JULLIE WEL! Is dan ook zeker op zijn plaats.

Sportief ging het met name bij de jeugd in de laatste jaren heel erg goed. De A1 wist de landelijke veldfinale te halen en kwam zowaar uit tegen DEETOS op landelijk korfbaldag in Papendrecht. Helaas werd de finaleplaats voor Ahoy net gemist. De B1 wist zelf meerdere finales te spelen en werd uiteindelijk beloond met een Nederlands Kampioenschap! Ook de C1 en de D1 speelt de laatste jaren mee in de top van de landelijke hoofdklasse. De jeugd heeft de toekomst en DSC is hofleverancier voor de Selectie Zuid en het laatste decenium tal van jeugdige Oranje kandidaten zoals Francy Crielaars, René Kuin, Charlie Kooiman, Thije Antheunisse, Guido Brekelmans. Een geweldig succes voor een zo jonge vereniging als DSC. Nu de senioren nog naar die absolute top….. Een persoon die zeker aan de bakermat van deze sportieve successen heeft gestaan wil ik hier toch zeker nog vermelden. Marc Verberk die jarenlang selectieteams (jeugd en senioren) van onze vereniging op een voortreffelijke manier heeft getraind en gecoacht is een van de personen die een belangrijke stempel heeft gedrukt op alle successen van de afgelopen jaren.

DSC staat als een huis, is een fantastische vereniging met heel veel potentie maar ook een vereniging die heel kwetsbaar kan zijn. Het verdere succes hangt af van u als leden, van u als vrijwilligers. Laten we er met zijn allen voor zorgen dat de ingeslagen weg voortgezet kan worden en dat we met zijn allen nog vele, gezellige en mooie momenten mogen meemaken bij onze club. DSC “the pride of the south”!

Bert Verlaek

Erevoorziter K.V. DSC



Bert Verlaek is overleden op 25 april 2015 in de leeftijd van 57 jaar.