Blog Van de voorzitter

It took a while. Rust 2 – 2. Kansen missen. Kampioenstress? Ouders nerveus. Na rust. Los. Vertrouwen in acties. 13 – 3. Stralende gezichten. Het feest kon beginnen! De eerste kampioen. C3. Op tafel. In het paviljoen. Het schalt. ‘We are the champions’ Gefeliciteerd.

Voor die wedstrijd. Ik was vroeg in de Vijfkamp. Corona-virus. Twee jeugdwedstrijden. Eruit. Ieder zijn mening. Krab hierover soms achter de oren. Maar. Safety first. Richtlijnen volgen. Verder. Overleg met de ‘hoofdklasseploeg.’ Voorbereiding damesfinale. Ze liepen wat te balen. Niet van het overleg. Wel van de schotklok. Van alles ontbrak aan materiaal. Valt niet mee om er zorgvuldig mee om te gaan. Na gedoe. Gefikst. ‘Geweldig.’ Versie Tober. Ik val even uit de muziekkeuzetoon.

Zag met veel plezier de bedrijvigheid bij de kangoeroes. Die groep groeit flink. Erg goed. De F’s winnen. Spannend duel. Daarna. E1. Goed ondanks verlies. Coach te spreken over spel. Resultaat? Ondergeschikt belang. Zag flarden van de D2. Na rust is NKV D1 beter. Vooral door één speler. Maar. There she was. Schot. Haar naam ben ik kwijt. Sorry. Een maandje of vier korfballend. Niet twijfelen. Gewoon schieten. Ze scoorde niet. Maar dat initiatief. Die focus. Op de kans. Daar begint het mee.

Slowly. Opbouw. Spanning. Dat voel je. De B1. De A1. Belangrijke potjes. Echter eerst. B2. Door het oog van de naald. Jemig de pemig. Animo. Geen wissels. Het werd acht tegen zeven. Dat korfbalt niet fijn. Wat een onrust. Ternauwernood. Dying seconds. 14 – 13. Bizar. Maar wel. Koploper. Voor hoe lang? Volgende week. Belager Tiel. Graag iets meer rust in het spel dan. De A2 deed goede zaken. Won van stadsgenoot Rust Roest. 14 – 10. Definitief veilig. Ik miste er veel van. Zat in overleg over de ontwikkeling technisch beleid senioren. Energievol overleg. Er komt garen op de klos. DSC 2.0. Later meer.

Drie uur. De tribune. Vol. Sfeertje. Kicken. En de B1. Wow. Genieten. Nog een puntje. Dan plaatsing kruisfinale. Inschatting vooraf. Het wordt zwaar tegen het fysiek sterke Tiel. Maar DSC. ‘ Fly Like An Eagle.’ Veel pressie. En aanvallend? Het swingt. Dion voorop. En. Ik geniet van de inzet en concentratie van alle spelers. De tomeloze werklust van Kasper of Meike. Na de wedstrijd. Ik complimenteer Nena. Ze had een geweldige beweging. Helaas niet uitgespeeld. En toch. Soms zit de schoonheid in de niet geziene details. Overall. Indrukwekkende eerste helft. ’For Me Formidabele.’ Aznavour. Het zal de jeugd geen donder zeggen. 28 - 15. Op naar de kruisfinales.

Bij de A1. Ook spanning. Zeker. TOP won opvallend bij PKC. Punten pakken noodzakelijk. Maar waarvoor spanning? Voor het goed en wel begonnen is. 7 – 1. 10 – 1. DSC. Heer en meester. 15 – 5 rust. 33 – 13 einde. Overtuigend genoeg. Lijkt me. Uitstekend. Veilig.

Het tweede ontmoet net als de A1 SKF. Eerste kwartier. Heavy. Moeilijk te verteren. Dan komt het los. DSC loopt uit. SKF breekt geen potten meer. Tien voor bij rust. Na rust. Spelplezier. Eindelijk. Soms was het plichtmatig winnen. Nu ging het los. Op stoom. Soms wat gallory. Op naar 36 – 16. Veertig. Net te veel. Maar. Dank voor deze traktatie. Keurig in de top geëindigd. Net als drie. Ondanks hun nipt verlies uit bij Nieuwerkerk (23 - 22).

Ik ben even bij het team van de week. E2. Een heer vind het heel spannend. Oplopen. Hij durft opeens niet meer. Ook dat kan gebeuren. En een? Om des keizers baard? Nou….. Na vorige week. Of het verlies met een puntje destijds in Barneveld tegen Odik. Iets willen recht zetten? Goed afsluiten? De opening ziet er wel zo uit. DSC zet Odik direct onder druk. Eerste minuut. Maaike. Joan. 2 – 0. Anne en Yara. 4 – 0. Het regent kansen. Vierde minuut. Odik. Time out. Maaike scoort 5 – 0. Sleutelmomentje. 6 – 0? Dan is het snel beslist. Odik scoort echter. Doorbraak. Na 6 – 1. Heerlijke one-hander. Van Odik. Het geeft ze vertrouwen. Twaalfde minuut. 7 – 6. DSC storm teniet gedaan. Nu. DSC. Time-out. Orde herstellen. Het tempo blijft hoog. De score stagneert. DSC blijft tot minuut vierentwintig op twee voor. Het slot. Voor DSC. Dat was dit seizoen wel eens anders. Nog vijfentwintig seconden. Joan. 12 – 9. Nog twee seconden. Bal vanuit verdediging naar Timo. Op de middenlijn. Schot. In de buzzer. 13 – 9. ‘Let Me Entertain You.’

DSC heeft de wedstrijd in de grip. Maar Odik. Taai-taai. Wil goed afscheid nemen van de hoofdklasse. Heeft in elk vak een met scherp schietende heer. Dat blijkt in helft twee. DSC blijft op vier, vijf voor. Maar Odik countert doorlopend. Er zijn fases van vier, vijf doelpunten per minuut. Om en om. Wat zie je dan eigenlijk? Bal uitnemen. Schieten. Score. Honderd procent is leuk. Als kijkspel…..niet echt.

Bij 22 – 20 is Odik weer eens in de buurt. Daarna loopt DSC naar zes voor. Eindelijk. Yara zorgt daarvoor. Vrije bal. Drie minuten later. 27 – 23. Gevaarlijk wordt het niet. Wel rommeliger. Chaotischer. Met wat catch en catch. In de laatste seconden wordt Aimee Schuengel nog pittig naar de grond gewerkt. Het tekent de laatste fase. Niet fraai wat de tegenstandster hier uithaalt. De scheids laat het bij een stip. Tja……Aimee wordt van het veld gedragen. De dame maakt overigens netjes excuses. En Robert. Hij heeft geen zin meer de stip te maken. 31 – 27.

Het is verdiend. Het is terecht. Met negentien dames doelpunten. Beschouwend. We zijn wat te bescheiden geweest. Volgend seizoen maar niet meer doen. Dat bewees deze competitie. In helft drie bedankt de selectie Jorgen, Hetty, Hans, Geert, Jorgen en Yaniek. Peter, Michel, Inge en Bram zijn afwezig. Een seizoen lang gezorgd dat DSC verzorgde wedstrijden kon spelen. Chapeau.

Half elf. Rob ’has left the building.’ Mooi geweest. Een heerlijk dagje DSC. In de auto. ‘I’ve Got The Music In Me. Kiki Dee. Yes. Op naar het toetje. Kruisfinale. De supportersclub wil een bus regelen. ‘On The Road Again.’

Fijne zondag.