Blog Van de voorzitter

DSC opent zaalseizoen met mooie overwinning op DeetosSnel (22 – 20)

zondag 17 november 2019

Zondagochtend. Thee. Gewoon. Earl Grey. Hou niet van andere smaakjes. Ik staar naar de laptop. Steppenwolf klinkt. Kan niet vervelen. Maar hoe start ik? Iedereen keek er naar uit. De hoofdklasseploeg ook. En laten we dat flink waarderen. Als eerste in touw. Als laatste klaar. Alles tiptop. Zaal, keuken, bar. Bellissimo. Wat is een vereniging zonder noeste sjouwers achter de schermen. En voor de sfeer. De supportersclub. Magnifique. Een cocktail van vuur, vlam, kabaal en herrie. V-Power.

Maar voor het sfeertje ontstond. De B1. Tegen SKF. Bij rust 11 – 8. Ik zie de tweede helft. Stroef. Onwennig. Die schotklok moet zorgen voor tempo, voor doelgerichtheid. Maar dat voelt nog niet zo bij de spelers. Na een minuutje of tien. Ladies Time. Verschil wordt gemaakt. En peu de temps. DSC loopt naar een verdiende 24 – 15 overwinning. En al liep het niet vloeiend. Vierentwintig scores. Da’s oké.

De A1. Tja. Wat doe ik hiermee? Een wielerjournalist knows. Geparkeerd. Vierkant door de bocht. Pap in de benen. DSC gaf niet thuis. Ik zou Achilles daarmee tekort doen. Die gingen. Die wonnen. Terecht. Verdiend. Het veertiende doelpunt was een schoonheid. Applaus waard. DSC smakte even hard op het asfalt. Moet zich realiseren…..grinta……en dat altijd. Volgende week naar TOP in Sassenheim. Een mooie wedstrijd om ballen te tonen.

DSC 2. Zie hierboven. Met een verschil. DeetosSnel 2 is een heel goede ploeg. Tegen DSC. Heer en meester. Het is even wennen voor DSC. Voor het eerst een nederlaag dit seizoen. Verliezen tegen deze sterke opponent. Geen schande. Aber. Dit verschil. Too much. Dat mag de ploeg zich wel aanrekenen. Maar, mijn gevoel zegt dat dit wel goed komt.

DSC 1 – DeetosSnel 1 nadert. Ik haal good old even Bert de Vries op. Voor het eerst sinds lange tijd kan hij weer komen kijken. Mooi moment. Voor hem. Voor DSC. In de auto geef ik een briefing. Geen hossana. Alleen drie. Die winnen uit bij GKV. Het is net aan. 20 – 21. Maar dat is altijd genoeg. Ik zeg: “Hoop zo meteen op meer spektakel.” Bert knikt en zwijgt verder.

En ja. A la minute. Op wenken bediend. ‘Thunderstruck.’ Al bij het oplopen. De supporters van beide teams. Dominant aanwezig. Maaike Roubos loopt op. She is back in town. Het duurt even voor de zaal schoon is. Minuut twee. Initialen. RR. Robert Roubos. De eerste van 2019 – 2020. Een minuutje later 2 – 0. Tweemaal afstand. Vierde minuut. 2 – 1. Timo de Wit houdt de marge. Zevende minuut. 5 – 1. Robbie. Weer tweemaal. DeetosSnel. Time out. Het is nodig. Het werkt. Twaalfde minuut. 5 – 6. Knappe overname. Het tempo is hoog. De duels stevig. Emoties. Commentaar op beslissingen. Da’s niet handig. In alle passie. Onthoud je van commentaar. In het tweede deel van de eerste helft niet anders. DeetosSnel neemt nog eenmaal het initiatief in de score. In de eenentwintigste minuut vecht DSC zich echter naar 9 – 7. Tweemaal de Wit. Hij gooit ze lekker binnen. De marge houdt geen stand. De rust wordt bereikt met 11 – 11. Jimin de Vries laat op 11 – 9 zijn klasse zien. Vooral nummer elf. En dat is knap tegen een topverdediger als Bastiaens. Wat een duels. Geweldig.

Second half. Een score van Bastiaens wordt afgekeurd. Aan de andere kant valt het wel. Florian trekt in de vierde minuut de stand weer gelijk. Het is allemaal wat rustiger dan de eerste helft. Minuut vierendertig. Anne de Kok zet DSC op 14 – 13. Van afstand. Het startsein voor overheersing. DSC krijgt het betere van het spel. Loopt via Bastiaens, Vos en Maaike Roubos naar 17 – 14. Tien minuten voor tijd. DSC op vier. 19 – 15. Ik begin te schuifelen op mijn plaats. Dit biedt perspectief. Zeker als Joan Vos daarna de 20 – 15 scoort. Maar tien minuten. Indoor. Het is heel lang. Geen enkele garantie voor succes. Dat maakt zaalkorfbal zo mooi. Er wordt geknokt voor iedere bal. DeetosSnel scoort 20 – 16. Atalanta Koolen vervangt Yara Koster. Samen met Maaike Roubos in de aanval. Power. Het werkt. Ze scoort 21 – 16. Yara maakt aan de kant een passievolle vreugdesprong. Nog vijf minuten. DeetosSnel gooit er nog een versnelling uit. Met nog drie minuten. 21 – 19. Naast schuifelen bijt ik nu ook op mijn nagels en lippen. Het publiek gaat letterlijk staan. De aanmoedigingen voor DSC rollen onafgebroken de Vijfkamp in. Het is ander halve minuut volle bak voor de DSC verdediging. Die knap staat. DeetosSnel krijgt er geen goede aanval meer uit. Nog 1.30. Maaike Roubos. Schot. Het treft doel. DSC in veilige haven. Je ziet het aan alles. DeetosSnel capituleert. Scoort nog met een fraaie doorbraak 22 – 20. Maar de ontlading en het feest is voor DSC. Het wordt uitbundig gevierd.

Het past na de wedstrijd allemaal maar net in het paviljoen. Nagenieten. Ik breng Bert even naar huis. Voor dit spektakel wil hij volgende keer graag weer komen. Ik zeg: “gaan we regelen.” DSC is er voor iedereen.

Zondagochtend. Ik krijg warme gevoelens bij 2.0. Het gaat om plezier, sfeer, passie. Gisteren was die er weer in de Vijfkamp. Natuurlijk. Pas de eerste wedstrijd. En we moeten als vereniging alert zijn dat we in onze betrokkenheid te veel kaarten scoren en iets vinden van leidsmannen. Maar dit is klantenbinding. Net als die geweldige kangoeroe-ochtend op 9 november. Weer nieuwe leden. Op naar de clinic a.s. vrijdag 22 november. Spelenderwijs verbeteren. Trainers laat dit niet lopen.

‘Rockin' In The Free World’ klinkt. Mijn zondag kan beginnen. Die kan na gisteren niet stuk. Volgende week naar Driebergen. Dalto. Een nieuwe uitdaging.