Blog Van de voorzitter

Geen titel voor de A1. Verlies in finale van DVO (16 – 12)

zondag 23 juni 2019

Zaterdagmiddag. A58. A16. Vast bij Rotterdam. A4 gesloten. Mijn passagier vraagt hoe het gevoel is. Nescio. Finales. Wedstrijden op zich. Alles kan. Vuur? Wat doet de spanning? Durven de teams? Algemeen. Meestal niet best. Op de A20 rijdt het weer. De Lier is snel bereikt. Het ziet er top uit. Prachtig. Zeer professioneel. Mooi staaltje werk van Valto. Ik zie de B1 van DOS’46 winnen.

Op het plein. Ontmoeting met Iwan. Voorzitter DVO. Tijdje niet gezien. De klik is er echter weer meteen. We wisselen ervaringen, ontwikkelingen uit. De teleurstelling van het verlies van DVO B1 is er. Maar nuchter. Dan de A1 maar. Ik verzeker hem dat DSC andere plannen heeft. Rond tien voor vier wensen we elkaar succes.

Ik zoek een plekje in de DSC hoek. Supporters zijn er klaar voor. Zeker de harde kern. Spelers worden voorgesteld. Lawaai. Sfeer. Zeker. De hele wedstrijd. Top. Maar het flitst door mijn hoofd. Er zijn regels.

De start. Flitsend. Anne van Kemenade. Doorbraak 0 – 1. Dan. De verdedigingen bepalen. Both sides. Aanvallen met slechts een kansje. Het is snel te zien. De verdedigende rebounds gaan het verschil maken. Na een minuutje of vijf. 1 – 1. Daan van Montfort zet DSC van afstand op 1 – 2. Doorzetten lukt niet. Negende minuut. 2 – 2. DVO krijgt meer grip. Lange aanval. 3 – 2. Eerste voorsprong DVO. Minuut zestien. Atalanta Koolen. Afstand. 3 – 3. DVO heeft iets meer van het spel. Loopt uit naar 5 – 3. Twintigste minuut. Strafworp DSC. Mis. Ai. Spanning? Anne van Kemenade corrigeert twee minuten later van afstand. Knap schot. In deze fase heeft DSC goede kansen. Doorbraken worden echter gemist. Aan de andere kant is DVO wel eager in de kleine ruimte. Voor DSC knap vervelend. Slotseconden. Oppassen. DVO valt aan. Ruikt een grotere voorsprong. Onderschepping. Nog een kans. Vrije bal. Daan van Montfort. 6 – 5. Prima. Direct rust.

Vrijuit spelen is lastig. Beide ploegen zitten vast. Het is moeizaam. Redelijk evenwicht. DVO trefzekerder in de kleine ruimte. DSC laat daar zeker vier kansen liggen. Dat maakt verschil.

Na rust. Eerste aanval. DVO. Het duurt. Lang balbezit. Meerdere mogelijkheden. Het doelpunt valt. DSC in de achtervolging. Difficile. Beetje bij beetje trekt DVO de wedstrijd naar zich toe. Als een wurgslang. Kills You Slowly. Rustig. Weloverwogen. Anne van Kemenade. Nummer drie. Het publiek veert op. Probeert DSC energie in te schreeuwen. Maar DVO antwoordt direct. 8 – 6. Vervolgens 9 - 6. Wederom een kleine kans. Shit. We zijn hier niet scherp. Tiende minuut. 10 – 6. Nu via omdraaibal. Er komen wissels. Nicky, Mitch, Maud. Er komt meer vuur. Er komen blessurebehandelingen. Het is zwaar. Vier minuten voor tijd. 14 – 12. Fabio van de Elzen. Er gloort hoop. In de aanval daarna…. Deur dicht. Strafworp. Ook hier spanning. Er wordt gemist. De alertheid van DVO is knap. Rebound. Kleine kans. 15 – 12. Merde. DSC capituleert. Supporters gaan staan voor DSC. Dat is heel mooi. De winst zit er niet in. Het eindigt op 16 – 12. DVO, terechte winnaar. Ze waren beter in een spannende, gespannen, doelpuntarme wedstrijd. Ze waren vooral beter in de afwerking van kleine kansen. Ze waren beter in de rebound. DSC heeft gestreden. Zeker. Het zat er echter niet in.

De teleurstelling. Certainly. Tweede van Nederland. Op het podium bij de huldiging verschijnt toch de lach.

DSC A1 2e van NL!

En later. In Eindhoven. In het paviljoen. Op tafel. Daar staat een mooie groep. Daar staat veel talent. Een team. Daar staat toekomst. De ontlading volgt. In carnavaleske sferen. Brabant hè. Trots op hetgeen bereikt is. En hopelijk maakt ze dit hongerig naar meer. De carrière moet namelijk nog beginnen. The Best Is Yet To Come.

Ik verlaat het paviljoen. Richting Helmond. Eindhoven uit. Thoughts. Het grootste feest zal wel in Nijeveen zijn. Twee landskampioenen! Het zal Henk plezieren. Gefeliciteerd. Thoughts. De harde kern van supporters. Dubbel gevoel. Ze zijn geweldig en dom tegelijkertijd. Het sfeermoment was too much. Schade. Fijn om dat als voorzitter te mogen opvangen. Thoughts. Is het mij dit allemaal waard? Ik mag er weer een staartje aan breien. Thoughts. Thuis. Bij een 15 jaar oude single malt. Dalwhinnie. De trots op de A1 overheerst. Jongelui: “de toekomst behoort aan hen die geloven in de schoonheid van hun dromen.”

Next week. World Cup U17. Nederland, België, Tsjechië, Slowakije, Catalonië, Portugal, Hongarije, Hong Kong, Chinees Taipei, Duitsland, Engeland en RTC Zuid strijden twee dagen lang in de Vijfkamp. Komt dat zien. En er zijn nog handen nodig in de keuken voor al die ontbijt en lunchpakketten. Klik hier voor de laatste stand van zaken en geef je op voor die handjes! Come on DSC.