Blog Van de voorzitter

"Ik heb er geen woorden voor." Het appje plopte binnen. Reactie DSC A1. Geen play off. Teleurstelling. Verschil? Twee puntjes. Gescoorde doelpunten. So close. DSC won. Moesten er echt voor knokken. Groen Geel ging voor een resultaat. Minieme kans op handhaving. Eind. 22 – 25. De wedstrijd in Delft ging toen beginnen. Fortuna had voorkennis. Helpt dat? Ja. Ze gaven enorm gas. Verschil. Twintig scores. Het tilde ze langs DSC. Dat nog een uur lang gespannen afwachtte in de Groen Geel kantine. Het voelt als de olympische 500 m in Sotsji. Ronald Mulder en Jan Smeekens. Het voelt als Spanje – Malta. 1984. Hadden de wedstrijden gelijk moeten starten. Wil je gelijkwaardige kansen? Dan wel. Neem ik dit het KNKV kwalijk. Nee. De planner kan dit nooit van te voren bedenken. Het is in de huidige situatie niet te plannen. Stof voor gesprek. Zeker. Gelijkwaardige mogelijkheden bij dit soort belangen, het zou wel rechtvaardiger zijn. Of dat invloed had op het huidige resultaat? Dat weet je niet.

En Fortuna. Ze hadden een geweldige eindsprint. Winst op TOP, Winst op DSC. Een uithaal tegen Achilles. Zij piekten op het juiste moment. Gefeliciteerd.

En DSC. Teleurstellingen zijn vervelend. De weg van Wormer naar Eindhoven zal bitter zijn geweest. ‘Et Pourtant.’ Teleurstellingen kunnen je ook beter, sterker maken. Op het veld liggen nieuwe kansen. Come on. Altijd focus op het volgende resultaat.

En voor de rest. Een leuke uitslag bij de E1. 13 – 13. De A3 won. De D2 deed het keurig tegen Tilburg D1. De C1 verloor. Voor hen een zwaar en lastig seizoen. Positief blijven. ‘Keep Learning.’ Young Lions.

Al met al. Een seizoen zonder kampioenen. Dat is heel lang geleden. Het vraagt bezinning. We verliezen terrein. In de jeugd. In de breedte. Bij de selectie gaf Wouter Blok aan te vertrekken. In het persbericht maakte ik al duidelijk dit bijzonder jammer te vinden. Ook daar een opgave.

De bespreking afgelopen donderdag met de selectie maakte ook duidelijk dat in lastige tijden DSC de rijen sluit. Dat het mensen strijdbaar maakt. Dat DSC samenhorig is. Dat voelde ik ook bij het zestig jarig huwelijk van Aal en Riet. De verbondenheid. Ik voelde het rond de situatie van Bert de Vries. Het meeleven in de club. Bert, familie heel veel sterkte.

Al deze situaties geven mij dan ook hoop dat we a.s. woensdag, een belangrijke ledenvergadering, weer een stap vooruit kunnen maken in onze club, die familie, die DSC is. Waar verbondenheid, vriendschap, plezier en ambitie samen gaan.

Tot woensdag.