Blog Van de voorzitter

DSC en Avanti delen de punten maar weer eens (22 – 22)

zondag 3 februari 2019

‘I’m sitting here.’ Openingswoorden. ’Lemon Tree.’ Fools Garden. Het opent mijn ochtend. Ik staar wat voor mij uit. Ik switch naar een versie van Peter, Paul and Mary. Dagje DSC? Was soll ich dazu sagen.

Leuk. DSC C3. 3 – 1 voor. OJC C1 maakt gelijk. DSC in de aanval. Ik denk: “Geen doorbraken. Schieten.” Telepathisch. Er volgt een schot. Yes! Het treft doel. Spannende laatste minuut. DSC roeit het binnen. De kids. Verwondering. Verbazing. Vreugde. Trots. Zo vaak winnen ze niet.

Nice. De B2. Winst. Merwede B1. Op basis van de tweede helft. De D1 scoort een puntje meer dan GKV. Voldoende. Twee punten. De A3 scoort er ook eentje meer dan de tegenstander. En voor de herhaling. C2. Same story. En de A2? Idem. De E1 maakt er vier meer. Kortom: it’s very nice.

De C1. Moeilijk seizoen. Dat is er soms. In tijden van tegenslag. Doorgaan. Meer smaken zijn er niet. De B1 herstelde zich van de nederlaag vorige week. 17 – 14.

Schön. De A1. Het gaat ergens om. KCC en DSC. Beide elf punten. Plaats twee. Dus. Belangrijke pot. Het begin vlamt. Twee minuten. 2 – 2. Daarna. Meer aftasten. Achtste minuut. 5 – 4. KCC. Time out. Start met wissels en omzettingen. Tactisch steekspel. Minuut eenentwintig. 9 – 9. DSC pakt weer twee punten voorsprong. Op slag van rust. Nummer tien van KCC. Het is niet spectaculair. De verdedigingen staan sterk. Spanning voelbaar.

Tweede helft. Het duurt even. Via 13 – 11 naar 13 – 13. DSC trekt de touwtjes aan. De verdedigende druk is goed. Aanvallend ontworstelt het team zich daaraan. Vijfendertigste minuut. 17 – 13. DSC laat niet meer los. KCC kan aanvallend geen vuist meer maken. 22 – 16. 22 – 18. De laatste seconden. Très amusant. Tycho. Tovenaar. Ruggelings. Achter korf. One-handed. (zie Youtube) En terwijl publiek juicht, een buzzerscore van KCC. DSC wint terecht. Eenvoudig? Nee. Verre van. KCC? Taai. Spektakel? Nee. Wel geconcentreerd. Nice battle.

DSC 2 – Avanti 2. Short story. Geen reclame. Pfff. Worsteling. 17 – 17. Avanti zal blij zijn. Puntje telt in hun strijd. Om meerdere redenen. Geen beleving. Een draak. Citroenwedstrijd. Satis.

Bij een hoop ik op meer. Met mij het hele publiek. Zeker ook D4. Team van de week. Vandaag verloren. Maar nu geschminkt. Met vlaggetjes en trommel ready voor de game. Eerste helft. Clean korfbal. No fire. De eerste twintig minuten. DSC het initiatief. Op zich keurig. Verzuimt echter afstand te nemen. Vier verschil was tweemaal mogelijk. Minuut eenentwintig. Avanti knokt zich terug. Komt langszij. 9 – 9. DSC komt op 10 – 9. Stefan Hogervorst countert direct. 10 – 10. Slotseconden. Avanti voelt het goed aan. Is beter. Voorsprong bij rust kan. Tom Snaphaan haalt de trekker over. Zijn vierde. DSC verspeelt in laatste minuten een overwicht.

In de rust. Bericht. DSC 3 heeft gewonnen in Amsterdam. AW/DTV 2.

Na rust. Uitworp. Tom Snaphaan breekt op eenvoudige wijze door. 10 – 12. Koekkoek. Joan Vos en Lotte van Montfort. DSC weer op gelijke hoogte. Maar het initiatief ligt bij Avanti. Tweemaal Zuidam. 13 – 15. DSC countert wel. Maar hangt aan het elastiek. Er gaat te veel niet goed. Moeras dreigt. Ik denk: “Toch weer niet zo’n thuiswedstrijd?” Maar ja. 13 – 17. DSC vergeet de verdedigende druk. 14 – 18. 15 – 19.
In die fase. Vakwissel. Dame Avanti. Gaat zitten. Gaat liggen. Het lijkt onschuldig. Dat duurt bij mij maar even. Dit is ernstig. De behandeling duurt. Mijn verwondering. Ergens op de tribune. Geroep. Why? Wrong moment. Hier is meer aan de hand. Later hoor ik de toedracht. Tabak. Dat rumoer. Niet chique. Eufemisme. Lady. Sorry. Kensington.

Enfin. DSC komt op 17 – 19. Er gloort hoop. Er wordt gestreden. Publiek roert zich in positieve zin. Pept de ploeg op. 17 – 20. 18 – 20. Dan. Roberts moment. Twee scores. Weer langszij. Nog zeven minuten. Het ligt helemaal open. Dit wordt spannend. Renée Kuin. Haar derde. 21 – 20. DSC heeft het initiatief weer. Kan echter niet doordrukken. Minuut vijfenveertig. Tom Snaphaan. Zijn achtste. 21 – 21. Het begint te koken. Kansen, mogelijkheden. Scores blijven uit. Nog een minuut. Lotte van Montfort. 22 – 21. Stefan Hoogervorst antwoordt direct. 22 – 22. Nog vijfenvijftig seconden. Time out. Plan bespreken. DSC neemt de tijd. Veel te veel. Zonder kans. Jemig. Nog zevenentwintig seconden. De adrenaline giert door het lijf. Avanti neemt ook de tijd. Forceert ook. Onderschepping. Nog vier seconden. De Wit. Ultieme schotpoging. Het zou te mooi zijn. Het zou ontploffen. Maar het gebeurt niet.

De ploegen delen. Weer eens evenwicht. Voor de derde maal dit seizoen. DSC kwam goed terug in de laatste tien minuten. Daarvoor lag de winst in handen van Avanti. Ze lieten DSC ontspannen. Andersom. DSC knokte zich goed terug. Ik baal wel wat. Winst had DSC korter achter Groen Geel gezet. Nu is er toch een gaatje van twee. Daarnaast. Weer geen thuisoverwinning. Wat is dat toch? But. Optimist. Geen verlies. Volgende week naar Meervogels. Zoetermeer. Ik ga genieten van mijn zondag. Chapman&Clapton brengen me in de stemming. Addio.