Blog Van de voorzitter

WK U17

zondag 24 juni 2018

Zondagochtend. Geen serre. Geen tuin. ‘Ben op vreemde bodem.’ Ten minste. De bestuurskamer is geen onbekend terrein. Not for me. Maar op zondagochtend? Bij DSC? Ik? Er is veel bedrijvigheid. Voertaal Engels. Edoch. Er klinkt een smeltkroes van Noord, Zuid en Midden Europese talen. Relaxt sfeertje. Van achter de bar klinkt een Spaans deuntje. Ik doe het er maar mee. WK U17.

Vrijdagochtend. Start tentenploeg. Vijf teams kamperen op het terrein. In de hal slapen is niet toegestaan. Petje af voor deze mensen. The job? Een aanslag op menig rug. Rond twee uur klaren ze het karwei van vijftien tenten. De eerste ploeg arriveert op dat moment. De Hongaren. De Tsjechen en Engelsen zijn dan al in het land. Zij verblijven bij mede organisator Rust Roest. Spelen een oefenwedstrijd in de Strijphal. Vier uur. Het eten wordt geleverd. Master Fieke in de startblokken. Het weekend is voor de keukenploeg een logistieke uitdaging. De Nieuw Zeelanders arriveren. Vervolgens de Slowaken. Later sluiten de Duitsers aan. Inmiddels is de inrichting van de zalen begonnen. Soepeltjes. De Catalanen arriveren. In de Vijfkamp merk je dat het hoofdklasse ondersteuningsteam op routine de zaal inricht. Peace of cake. Er is dan ook al gewerkt in hal 2. Ondertussen werken diverse teams een training af. Waaronder ook Nederland. Alleen de Belgen arriveren pas op zaterdagochtend. De scheidsrechters en officials druppelen binnen. Rond zeven uur zet de cateraar het buffet klaar. Dinner time.

Acht uur. Meeting with the officals and teammanagers. Er volgen instructies. All clear. No questions. No problems. Op naar zaterdag. De ploegen maken zich op voor de nacht. Voor ik naar huis ga: gesprekje met de nachtwacht. Het wordt een koude nacht. Heel koud. Vooral de Catalanen hebben hier last van. De Portugezen moeten dan nog arriveren. Zij zijn om kwart over tien pas geland. Ook zij zullen de kou ervaren.

Breaking news. Woensdagavond. ALV. Bestuur legt verantwoording af. Zet Edwin Mulder, Anja van der Elzen en Marcel de Haas in het zonnetje voor bewezen diensten. De aanwezigen zijn instemmend. Het aantal aanwezigen? Mager. Ik ben hier as usual op voorbereid. Tom Jones flitst door mijn hoofd: “It’s not unsual…” Maar toch. Het leidmotief van DSC is betrokkenheid, verantwoordelijkheid nemen. Op de ALV wordt gesproken over deze cultuurverbetering. Aanpakken, bijdragen, actie ondernemen. Simpel voorbeeld: spelregelbewijs. Wie heeft het? Tja, en waarom zou je je daarvoor inspannen. Ik ben er rustig onder. Laat KNKV op enig moment maar beslissen. We kwamen bij arbitrage ook pas in actie bij wedstrijdpunten in mindering. Shocktherapie. Sindsdien no problem. Ook dit jaar was dat team weer uitstekend. En tevredenheid is er zeker. Ouders die processen van wedstrijdsecretariaat, financiën het DKB ondersteunen. Maar er blijft werk aan de winkel. Veel werk.

Zaterdagochtend. Half tien. Let’s play. Tsjechië verslaat Catalonië na een gelijk opgaand begin. Hongarije verslaat Nieuw Zeeland. De Nieuwe Zeelanders stelen met een haka de show tijdens de openingsceremonie. Hun hoogtepunt. Mogen spelen tegen Nederland. Een van de teambegeleiders vraagt later die dag aan mij hoe het komt dat wij zo’n enorm fysiek sterke spelers hebben. I don’t know. Nederland zelf heeft weinig moeite de eerste dag. Vooral het treffen met Duitsland is indrukwekkend. Een duizelingwekkend schotgemiddelde. De Duitsers zelf spelen een spannende partij tegen Tsjechië. Nipte winst in de slotminuten. De ontmoeting met de Portugezen is voor mij ook een weerzien met Isa. Leuk haar weer bij DSC te zien. Ze sluiten dag een af met één overwinning. En de Belgen? Om twee uur verzamelen ze zich in het paviljoen. Het is ook elders WK. Veel plezante herrie in het paviljoen. 5 – 2 winst op Tunesië. Impressive. Ze zijn ook amusant luid op de tribune. België heeft het lastig met de Engelsen. Een behoorlijk goed team met een groep fanatieke supporters. Daarna volgen ruime overwinningen. De finale lijkt uitgetekend. Nederland en België hebben de meeste inhoud. Over het niveau van de teams kun je twisten. Het fanatisme, de passie waarmee de wedstrijden worden gespeeld is puik. De supporters leven hartstochtelijk mee. Hebben plezier. Het werkt aanstekelijk.

Rond vijf uur. Nog maar eens eten. Ook deze operatie loopt prima. De ploegen frissen zich op. De organisatie praat wat na. Kleedkamers worden schoon gemaakt. Voor de tv verzamelen zich veel aanwezigen voor Duitsland – Zweden. Het wedstrijdverloop trekt steeds meer kijkers. De apotheose zoals Linneker het ooit zei: “voetbal is een eenvoudig spel: tweeëntwintig mannen lopen achter een bal aan gedurende een minuut of negentig en op het einde winnen de Duitsers.” De goal was overigens prachtig.

Zondagochtend. Tien uur tien. Het is voldoende. U17 is een mooie co-creatie van Rust Roest, PSV, DSC, KVS’17, KNKV, IKF en vele, heel vele vrijwilligers. Waarvoor dank. Ik ga nog een dagje genieten. Zo meteen speelt Oranje.

Naschrift webmaster: Doordat we continue bezig waren met het updaten van de website u17kwc.com is dit morgenochtend verslag enigszins verlaat naar zondagavond maar dat heeft meteen als voordeel dat we weten dat Nederland, ondanks hevig verzet van de Belgen, weer wereldkampioen is geworden bij onder 17 jaar. Het was een zeer leuk weekend en... de jeugd heeft de toekomst is weer gebleken!

Reacties

Op vrijdag 29 juni 2018 om 18:04 zei Rob Bijl:

He Rob,
Ben nu ook een beetje afgekickt, samenwerking ging prima, zeer geslaagde WC onder 17. Ik heb genoten van het spel, New Zealand stall my hart.dank aan alle vrijwilligers. Nu evalueren en op naar volgend jaar. Het wordt een event op de kalender van korfballend Nederland en Eindhoven. Super!!!