Blog Van de voorzitter

De kampioenen

maandag 12 maart 2018

Avondeditie. Als je schrijft over kampioenen dan verdienen ze allemaal een plaatsje. En op zondag waren er nog wat mogelijke kampioenen. So.
(Note webmaster: helaas wat te laat voor ons waardoor dit toch een ochtendeditie is geworden...)

Zondagmiddag. Volle Vijfkamp. Veel mensen willen de kraker DSC 3 – Blauw Wit 4 zien. Er staat wat ervaring bij elkaar in het veld. DSC 3 kan bij een overwinning de titel in de overgangsklasse pakken. Elk ander scenario is een Amsterdams feestje. Het publiek gaat er goed voor zitten. DSC schiet met scherp en loopt in twintig minuten naar 11 – 4. Het maakt weinig indruk op Blauw Wit. Binnen enkele minuten is het 11 – 9. De wedstrijd is begonnen. Net voor rust vergroot DSC de marge nog net. 12 – 9.

Ik stel mij in op een pittige tweede helft. DSC doet echter snel de deur dicht. 13 – 9. In het middendeel van de tweede helft slaat DSC helemaal toe. Via 20 – 14 stopt de teller ten slotte op 22 – 17. Net voor tijd viert het team het kampioenschap in een time out. Daarna volgt het eindsignaal. Zelfs coach Jan Wielink loopt mee op naar het publiek. De ploeg promoveert naar de reserve hoofdklasse. Ik krap eens achter de oren. Drie teams op hoofdklasseniveau. Drie jaar geleden speelden we met drie nog in de tweede klasse. Het was geen geplande lijn. Het loopt zo. Een mooi succes van het team.

Supporters haasten zich richting paviljoen. Party time. Ik blijf in de hal. Het is beduidend stiller. Een paar supporters. Het zesde start zo. Ook voor hen felicitaties. Dit jonge en leuke team behaalt ook een kampioenschap. De wedstrijd. 5 – 4 bij rust. Makkelijk gaat het niet. Er is wel veel plezier, het meest geaccentueerd door oud ploeggenoot Lukas die vanaf de tribune zijn maatjes aanmoedigt. Zes sluit af met winst. 12 – 11. Ze kunnen zich in het feestgedruis mengen.

Een dag eerder. Eveneens gezellig druk. Al vroeg in de ochtend. De pub-quiz van een dag eerder klinkt nog na. De B3 heeft het kampioenschap al binnen. Wil graag voor eigen publiek ook winnen. Misschien wel te graag. Die druk is ze vreemd. Gevolg. Verlies. 3 – 4. Genoeg kansen. Te weinig scores. Jammer, schade. Het doet niets af aan het feest in het paviljoen. Mercury klinkt. Voor sommige het allereerste kampioenschap. Dan mag je blij en trots zijn.

De C1 heeft weinig moeite met hekkensluiter Kinderdijk. Er is te veel verschil in kwaliteit. Einduitslag 21 – 6. Kampioentje. Prachtige prestatie. Volgende week mogen ze in Dordrecht op het NK ervaren waar ze staan op dit niveau. Het is toernooikorfbal, dat kan alle kanten op.

De hal is echt vol als de B1 aantreedt tegen Achilles uit Den Haag. Kwartfinale. ‘Sweet Caroline’ klinkt door de hal. Er wordt meegezongen, geklapt. Bij het oplopen van de teams voor het eerst bij DSC dit seizoen shooters en rollen toiletpapier. Sfeertje. Of de spelers nerveus zijn? De start is moeizaam. DSC loopt via 0 - 1 naar 3 – 1. Vervolgens 3 – 3. Het spel van Achilles is direct. Vooral de lange doorbraken vragen om alertheid. Via 6 – 4 naar 6 – 6 en 7 – 7. Balans. Dan Ella en Nikki Tamminga. Ieder een doelpunt. 9 – 7. In de slotseconde slaat Koen Spoor toe. 10 – 7. Dat is prettig rusten.

Direct na rust wordt de eerste aanval van Achilles er uit gehaald en volgt een ingestudeerde aanval. Mooie actie. Goede afronding. 11 – 7. Vervolgens wordt het 13 – 7 en daarmee zit de wedstrijd wel op slot. Het tempo zakt. Achilles kan geen vuist meer maken. De score kruipt naar 16 – 10. Het eindigt op 18 – 11. DSC wint terecht. Voldoende voor een klein feestje. Niet te lang. Volgende week is het andere koek. De halve finale. Maarssen. De tegenstander Havic wordt gezien als de belangrijkste titelkandidaat.

Zondagavond laat. Op zaterdag driemaal een kampioenschap en overwinningen van de C2, B2, A2, A1. Op zondag nog tweemaal een huldiging. Aardig weekend. Volgende week het staartje van de competitie en aandacht verdelen tussen de C1 en de B1. Uitdaging.