Blog Van de voorzitter

DSC overtuigt tegen TOP, van de bestuurstafel

zondag 21 januari 2018

Zaterdag. Mijn eerste ritje. Van de poort van de Peel naar het hart van de Peel. Brabantse Peel. Daar waar Toon Kortooms inspiratie vond voor zijn romans. Van Helmond naar Deurne. Twintig minuten. Ik overdenk de bestuurlijke week. Aandacht voor de vertrouwenspersoon. Maatschappelijke discussies, media-aandacht, ze geven aan dat we zorgvuldig met elkaar moeten zijn. Aandacht ook voor het spelregelbewijs. Niet vrijblijvend. Spelende leden hebben een uitdaging. Pak het op! Er is wederom gesproken over werving. De resultaten op al onze activiteiten blijven achter. Dus nog meer energie erin. In de F en E is aanwas nodig.

In Deurne. De B3 speelt als nummer twee tegen koploper Arcadis. Het venijn zit in de staart. Laatste twee minuten. Een twee punten achterstand wordt omgebogen naar winst. Nu zijn ze medekoploper. Kei, keigoed zeggen ze dan in die omgeving. Een mooi gevoel. Mijn gevoel wordt nog prettiger als ik via de app word geïnformeerd over winst van de A1. TOP Sassenheim wordt met een puntje verschil verslagen. Bijzonder, bijzonder nuttige overwinning. Nu negen punten. Een gat van vier op onderste plaatsen. Prima. De voorzitter van NKV meldt mij via sociale media een overwinning van hun team op onze D1. Ik feliciteer hem. Voor DSC misschien wat zuur. Voor de moraal van onze regio, DSC is te verslaan, wel goed. Ook de C1 verliest. Even wennen na acht overwinningen. Positief gesproken. Nederlagen houden de boel scherp. Dat is niet verkeerd. De B1 wint. Ze zullen vooral het puntverlies van belager Wageningen prettig vinden.

Van Deurne naar Arnemuiden. Zuid Oost naar Zuid West. Honderdvierentachtig kilometer. Een uur en veertig minuten. Ik ben relaxt. De E’s hebben gewonnen. De C4 pakt een punt. Yes. Road music begeleidt de reis. Ik ben ook benieuwd. TOP Arnemuiden is een lastig klip. Hoe die te omzeilen? DSC acteert vaak moeizaam tegen deze stugge vechtmachine. TOP bezorgde DSC in de thuiswedstrijd een nederlaag. Kortom: kein Picknick. Daarbij. Er is een moordende race tussen vijf teams gaande voor twee play off tickets. De winnaar vandaag blijft in de race. Voldoende ingrediënten om er straks goed voor te gaan zitten.

Het voorgerecht is matig. DSC 2 speelt geen beste wedstrijd. 11 – 14 bij rust. Na rust is het initiatief wel bij DSC. Veel kansen. Veel meer dan TOP. Het individuele verschil is duidelijk. De concentratie en scherpte is echter onvoldoende. We zijn slordig. TOP 2 bijt zich vast. Er is geloof in een stuntje. Vijf minuten nog. TOP komt op 21 – 22. Dat blijft het lang. Laatste minuut. Jelmar Brouwer beslist het met een afstandsschot. Hanne-Mieke van Galen komt nog in het veld. Eerste kans, eerste schot, 21 – 24. Haar handelsmerk. Het eindigt met 22 – 25. Vier scoren binnen de minuut. Laudy Smits: “ook slechte wedstrijden moet je winnen.” Klopt. Opvallend puntje bij TOP. Er viel een dame in. Veel power. Talent. Daar gaan we nog wat van horen.

Binnen een minuut! TOP 1 – DSC 1. 2 – 0. Vliegende start van de Zeeuwen. Drie minuten later is het gelijk. Via 3 – 3 loopt DSC naar 3 – 5. TOP countert. 5 – 5 en 6 – 6. Het schema blijft zich herhalen. Via 6 – 9, DSC vergeet hier het verschil te maken, wordt het in de twintigste minuut. 10 – 10. DSC heeft meer van het spel. TOP klampt zich vast. De dochter van Arjen Rietel zit naast mij. We analyseren de tegen doelpunten. Ze zegt: “bijna allemaal achter de korf.” Ze heeft gelijk. Het mag in die zone net een tandje scherper. Bij rust toch een voorsprong. 12 – 14. Ik zie een vlotte pot. Leuk kijkspel. Soms ook stevig. Vooral in de dames duels. Die vechten verbeten om de posities. Het kan nog alle kanten op. Door mijn hoofd flits de eerste wedstrijd. Toen stonden we ook voor en vocht TOP zich voorbij DSC.

Zover komt het na rust niet. DSC heeft drie minuten nodig. Vier scores van vier verschillende spelers. 12 – 18. Wow. De wedstrijd zit daarmee meteen in het slot. TOP stopt er wel energie in. Het ontbreekt echter aan rust, veel gaat op tempo naar binnen, kansen worden gehaast en geforceerd genomen, de afwerking is slordig. DSC heeft er allemaal geen last van. De ploeg speelt met veel overtuiging. Nog zes minuten. 18 – 28. TOP probeert het gat te verkleinen. Het verschil wordt nog zes. DSC is iets te relaxt. De turbo gaat in de laatste minuut nog even aan. Eindstand 24 – 32.

Samenvatting Omroep Zeeland

Conclusie. Heerlijk hoofdgerecht. Puike prestatie. Overtuigend. Een uitgebalanceerd spelend DSC. De scoringsdrift van de Witjes en Maaike Roubos was heerlijk. Niet te stoppen vandaag. Robert Roubos verving de licht geblesseerde Jonathan Verhulst perfect. Hij wordt steeds meer een waardevolle allrounder. Joan Vos schakelde op geweldige wijze haar tegenstandster uit. Voor dat soort werk kun je haar wel op pad sturen. Anne de Kok speelde verbeten duels. Na de wedstrijd vroeg ik of er ook plekjes op haar lichaam niet blauw zijn. Zeuren doet ze niet. Incasseren en uitdelen. Renée Kuin was zoals altijd zeer betrouwbaar. Ze zorgt voor het evenwicht in het vak. En laten we de energie van Aram niet vergeten. Kortom: André Kuipers en Erik Luijk hadden het goed voor elkaar. Maar bovenal: er zat veel plezier in het spel.

Zaterdag zeven uur. Ik stap in mijn auto. Pianoklanken. Mondharmonica. Take the Long Way Home. Supertramp. Het klopt. Nog honderdtachtig kilometer. Maar ik ga ze met heel veel plezier rijden. Zojuist heeft DSC 1 mij een heel fijn verjaardagscadeautje gegeven. Dank je wel. Daar ga ik later op de avond maar eens een glaasje op drinken.

Op naar volgende week. Koploper Tempo komt op bezoek. Het verschil is een punt. Weer een finale. Reden genoeg voor een volle bak in de Vijfkamp. Tijd voor de mascotte. Tijd voor spandoeken. Help zaterdag even mee om er een mooi feestje van te maken. En voor het nagerecht, DSC 3, 4 en 6 spelen nog thuis vanavond.