Blog Van de voorzitter

Sinterklaas en de overwinning op Die Haghe

zondag 3 december 2017

‘Sinterklaas wie kent hem niet.’ Henk en Henk. Het Goede Doel. Openingslied op zondagochtend. Ik ontkom er niet aan. Ook DSC niet. Wil dat ook niet. Gisteravond bezocht hij ons weer. Gespannen kindergezichten. Verwachtingsvolle papa’s, mamma’s, opa’s en oma’s. En daar was hij opeens. Een prachtige, statige man. Mooie baard en mijter. Zware stem. Zijn doldwaze partners dansen om hem heen. Het clubhuis wordt bezaaid met pepernoten. Kinderen duiken naar de grond. Zingen. Komen naar voren. Soms aan de hand van mamma of pappa. Zelf zaten velen van die pappa’s en mamma’s ooit ook zo bij Deto of Sportlust in de kantine.

En in de tussentijd gaan alle voorbereidingen voor DSC 1 – Die Haghe 1 en de wedstrijden gewoon door. DSC in bedrijf. Mooier kan niet. De sportieve prestatie en de sociale binding in een moment gevangen.

Presentjes en cadeautjes. Die waren er zaterdag genoeg. De C1 speelde een zeer spannende wedstrijd tegen een taai Dalto. 7 – 11 achter bij rust. De C werkt zich naar 11 – 11. Er ontspint zich een gelijk opgaande strijd. De slotminuut is nagelbijtend. DSC trekt aan het langste eind. Bij het fluitsignaal heb ik mijn ogen gericht op Laudy Smits. Een van de coaches. She grabs her head. Ruimte voor ontlading. Coachen is erger dan spelen.

De B1 heeft weinig moeite met koploper OVVO. 31 – 15. Opvallend in twee weken: eenenzestig scores in viermaal vijfentwintig minuten. Pas mal.

De A1 ontmoette Fortuna. Een kandidaat voor de Ziggo Dome. DSC blijkt echter thuis een meer dan taaie tegenstander. Fortuna. Veel tempo. Hoge handelingssnelheid. Probeert veel druk te zetten. Verdedigend is DSC echter bijzonder sterk. Heeft een goede verdedigende rebound. Aanvallend is het zakelijk en efficiënt. De hele wedstrijd blijven de ploegen in elkaars nabijheid. Een heerlijke vertoning. De laatste minuut? Thriller. De puntendeling terecht.

Het voorprogramma. Twee. Ze hebben het lang lastig met hekkensluiter KCR. Weinig inspirerend. Ze winnen. 27 – 20. Oké. De hele week lagen alle ballen op het eerste. Praatsessies. Analyses. Ach, iedereen kan dit invullen. Daar zit de spanning van het verlangen naar zelfvertrouwen, een lekkere wedstrijd met resultaat. Dat is lastig voor spelers en coaches van twee. Ook zij gaan op in dit traject. Vanuit die hoek verdienen ze respect. Je wegcijferen voor het resultaat van de ander. Het hoort zo maar doe het maar iedere week.

De wedstrijd DSC - Die Haghe start voorzichtig gespannen. Resultaat kunnen beide teams gebruiken. Je voelt het. De publieke belangstelling is minder. Een team van de week ontbreekt. 2 december is op veel plekken sinterklaasavond. Ik zit op de tribune waar de Brabantse sfeer zich mengt met de Haagse humor. Dat kan in ieder geval niet stuk.

Na vijf minuten is het 2 – 2. Robbe de Wit slaat vervolgens tweemaal loepzuiver het gaatje. DSC loopt gedegen en strijdend spelend, zonder te flitsen, verder uit. Het is niet enerverend. De concentratie en de werklust zijn er wel. Ze belonen zichzelf met een 13 – 6 ruststand. Niets op af te dingen. Na rust meteen de 14 – 6. Dan toch blokkade. Tien minuten. Die Haghe veert op. Loopt in naar 14 – 10. De Haagse supporters roeren zich. Een time out en een ouderwetse doorbraak van Maaike Roubos breken de ban. DSC komt weer los. Ze spelen zich naar een regelmatige 28 – 19 overwinning. In de slotfase nog een prachtige actie. Een heerlijke ruggelingse passing uit loop, tegenstander in het Haagse bos. Doorbraak. Publiek enthousiast. Daar komen ze voor. De afronding wordt gemist. Chips. Maar de schoonheid van handeling…. bellissimo.

Bert de Vries aka SN

Bert de Vries

De derde helft is gezellig. Ik zit in de bestuurskamer. Hans Berkhof en Bert de Vries zijn daar ook. Maar liefst honderdenvijfjaar Sinterklaas ervaring. Hans was vijftig jaar die doldwaze Piet. Bert vijfenvijftig jaar die statige, deftige man. Vijfenvijftigjaar lang verenigingen, instellingen, scholen, families bezocht. Vijfenvijftigjaar kinderen en volwassenen vermaakt. Ook ik maakte het als jongetje, pappa en volwassene mee. Vijfenvijftigjaar ons laten ervaren dat de essentie van Sinterklaas vooral een feestje is waarin familie en vrienden elkaar met plezier opzoeken om, soms met enig cynisme, elkaar te waarderen en complimenteren. Bert wil ook niets weten van de huidige polemiek. This is the moment. Memorabel. Bert verdient eigenlijk de aandacht van een groot publiek. Zijn rol is zijn lot. Al die enthousiaste kinderen luisteren toch niet naar een voorzitter. Ik kies voor het intieme moment om intens mijn waardering uit te spreken. Ongelooflijk. Arco profundo. En zoek Bert eens op. Dat is niet zo moeilijk. Hij staat regelmatig achter de bar. Is een zeer trouw supporter van DSC 1. Geef hem dan een hand en zeg simpel: “dankjewel.”

Later spot ik tussen de mensen een mogelijke kandidaat Sinterklaas. Hij weet van niets. Zijn dochters wel. Quis novit. Geheimzinnig! Dat hoort ook in deze tijd. Op naar Nieuwerkerk. Hasta la vista.