Blog Van de voorzitter

Ik sta even stil

zondag 5 november 2017

Ik sta even stil, en dat is een hele vooruitgang.

Ik staar naar het scherm. Al een tijdje. Het toetsenbord wacht geduldig. Er volgt echter geen actie. Voorzetjes? Nee. Geen wedstrijd als kapstok. Geen momentum als motortje. Wat te schrijven? Niets aan de hand? Geen ontwikkeling? Geen incidentjes? Geen communicatiebugs? Geen discussie? Geen meningsverschillen? Geen vreugde? Geen teleurstelling? Geen onvrede? Geen tevredenheid?

Er is genoeg. DSC on the move. Met zo’n vijfhonderd leden en een veelvoud aan aanhang is er altijd iets. Gelukkig maar. Zonder beweging ook geen vooruitgang. Al zijn de lijnen zelden recht.

Ik zit aan tafel. Staar nog steeds naar het scherm. In mijn hoofd duikelt informatie op die afgelopen week tot mij kwam. Een boekje vol. Het rommelde en rommelt. Zonder detail of volledigheid. Oefenwedstrijden. Ontvangen van gasten in het paviljoen. Keuken open. Wie fluit? Wie de jurytafel? Klopt de afstemming van de zaalhuur? Selectie van spelers. Aflaten vallen van spelers. Is er voldoende materiaal? Materiaal opruimen.

Het ging niet allemaal lekker. Het levert vragen op, onvrede. Dat vreet. Dat knaagt aan weerstandsvermogen. En in het gesprek volgen de containerbegrippen: procedures, protocollen, processen, afspraken, communicatie. Maar ja. Wat is de juiste procedure, wanneer volg je het juiste proces, de juiste afspraak of de juiste communicatie? Wanneer is er tevredenheid? En wie mag en moet zich er nu eigenlijk mee bemoeien? Lastig. En waar ligt de waarheid? Om met Shakespeare te spreken: “Beauty is in the eye of the beholder.”

Ik zit nog steeds aan tafel, denk aan de containerbegrippen. Ik ga niet voorbij aan hun belang. Het schept enige duidelijkheid. Maar is dat nu de kern? De waarden bij DSC zijn best helder. Edoch. Hoe leg je ze uit? Hoe geef je er invulling aan? Dat is niet op te schrijven. Dat zit in voortdurend gesprek zoeken. Dat zit in attitude. DSC is gebaat bij kritische, initiatiefrijke, flexibele ondernemende mensen. Dat is nodig voor ontwikkeling. En er valt nog wel wat te winnen bij DSC om die ruimte en stimulans te bieden. Tegelijkertijd geldt bij de attitude: kijk om je heen, bedenk dat je niet alleen bent, ga na wat de gevolgen van je handelen zijn, luister voordat je oordeelt, sla zo nu en dan een arm om iemand heen om hem te waarderen of te steunen en reflecteer. Dat bindt.

#DSCtotindepuntjes is geen vanzelfsprekendheid. Ik heb morgen een interessante bestuursvergadering en ik broed op het gesprek wat we met de leden gaan voeren op de ledenvergadering. En voor nu…. U wordt uitgedaagd de komende weken actief mee te denken via korte online enquêtes. Blijf de website volgen.

Ik zit aan tafel. Kijk naar het scherm. Er staat een hersenspinsel. Er zitten veel muziekjes in mijn hoofd. Het zal daarboven nog wel een tijdje borrelen.