Blog Van de voorzitter

Over gezondheid en toch genieten met een bitter smaakje

zondag 8 oktober 2017

Zondagochtend. Het schemert nog. Ik zet mij aan tafel. Het wordt jazz. Autumn leaves. Chet Baker op trompet, Paul Desmond op sax. De familie kan deze muziek niet verteren. Ze liggen echter nog op bed en de honden vinden alles goed. Ik grijp de kans.

Gisteren. Welk moment? Het kampioenschap van de C2. Zeker. Erg mooi. Gefeliciteerd. Een zeperd in Zeeland. We korfballen daar nooit fijn. De B1 bewees het nog maar eens. Een gelijkspel in de A of een afkeurde gelijkmaker in de C. Het kan maar mijn keuze…..
Marloes Veenstra. Een helftje. In twee. Het momentum voltrok zich wat in de marge. Het afstandsschot. Dat eerste doelpunt. Ze balde haar vuist. Ramde die als een bokser door de lucht. Het moet bevrijdend voelen na tien maanden. Ze scoorde nogmaals. Droeg haar steentje bij aan de eerste overwinning van twee. Na een moeizame start knokte zij zich als team op een karaktervolle manier langs TOP. Terechte winst.

Even naar het paviljoen. Gesprekje. Zomaar. Met een betrokken lid. Over Marloes. De revalidatie. Tien maanden werken aan fit en gezond worden. Het roept respect op, geen discussie. Er loopt iemand met een bakje friet voorbij. We kijken elkaar aan. Het onderwerp verschuift naar de gezonde sportvereniging. Andere koek. Het thema rommelt ook al enige tijd in mijn hoofd. Gevoed door de maatschappelijke discussie. Lees korfbal.nl, de krantenartikelen. Volg Wilfred Genee. Roken, alcohol, frituur in de sportomgeving….

Er wordt mij gevraagd hoe het bestuur dit gaat aanpakken. Om te beginnen: de framing van het thema door sommigen zint mij niet zo. Een sportkantine is geen kroeg. Het is een ontmoetingsplaats voor jong en oud, waar in een sociaal veilige omgeving geborgenheid gevonden kan worden. Het kan wel eens fout gaan. Echter, we zijn er in deze omgeving allemaal bij om dit te corrigeren. Dit is maatschappelijk uitermate waardevol. En ja, de discussie over de gezonde sportvereniging is relevant. Er gaat zeker iets gebeuren aan de balans gezondheid en genot in onze sportomgeving.
In de afronding krijg ik mee: “een frietje is toch niet opeens vergif Rob.” Ik lach. Mooie relativering. Nee, zeker niet. Geen inquisitie, geen pariagevoel maar een dialoog over onze bijdrage aan gezond leven in onze sportomgeving. #DSCtotindepuntjes.

Ik haast me naar buiten. DSC 1 – TOP 1 is begonnen. Ze zijn op oorlogssterkte. De internationals zijn er allemaal. Dat alleen is al genieten. Ook om te zien wat DSC er tegenover zet. Tot 6 – 6 gelijke tred. Daarna weinig kans. TOP versnelt. DSC haakt af. 7 – 13 rust. Berusting. Geen kans. Wedstrijd gespeeld zou je denken. TOP mist direct na rust strafworpen en verzuimt daarmee de deur in het slot te gooien.

Dat wat niet wordt verwacht ontrold zich vervolgens. DSC strijdt. Via 9 – 14 naar 14 – 14. Opeens is het een open en gelijkwaardige strijd. Sterker nog, DSC heeft het heft in handen. 15 – 14. Een sensatie hangt in de lucht. Er volgt een lange spannende patstelling. DSC krijgt nummer zestien niet door de mand. De 15 – 15 volgt kort voor tijd. Spannende slotminuut. DSC in balbezit. Bal het vak niet meer uitlaten gaan.
De wegen blijven echter ondoorgrondelijk bij DSC. We zijn zeker geen ezels want we stoten ons weer eens aan die spreekwoordelijke steen. Toch een schot. Balverlies. TOP krijgt nog een aanval. Doorbraak op een achterverdediging. Mick Snel is de sluipmoordenaar. Het is direct tijd.

Zondagochtend. Met verlies had ik natuurlijk rekening gehouden. Maar er was gisteren meer mogelijk voor een in de tweede helft uitermate positief strijdend DSC. Een gelijkspel of zelfs winst. Iets voor in de boeken. Maar het is niets. Het is een bitter smaakje en toch was het ook genieten van spanning, inzet, strijd bij meerdere wedstrijden. ‘That is just the way it is.’ Phil Collins.

En voor komende week? Het is de week van de scheidsrechter. Al onze arbitrage mensen heel veel dank voor jullie inspanning. Jullie zijn allemaal van harte welkom , net als al onze andere vrijwilligers, op 13 oktober. De vrijwilligersavond. En daar mag het een heel gezellig feestje worden waar we ook genieten van een hapje en een drankje. Een gewaardeerd gevoel helpt namelijk mee aan welbevinden en welbevinden draagt ook bij aan gezondheid.