Om met de deur in huis te vallen. It’s enough. Het zondagochtendritueel. Het stopt. Het is mooi geweest. De schrijver voelt zich niet zo senang meer in zijn verhaaltjes. En ook. Wedstrijden op zondag, dinsdag en woensdag. Het past niet in het schrijfritme. En ook. Alles is te volgen via livestream, YouTube en Korfbal.nl. Actualiteit genoeg. En al die andere ploegen dan? De verveling door herhaling ligt op de loer. Voor je het weet kruipt het in de irritatie.
Gisteren ging het los. Winst voor A1, B1, E2, F1. De C1 gelijk. D1, E1, A2, B2, B3, E3 en 7 verliezen. Vandaag gaan 3, 4, 5 en 8 van start. DSC loopt warm voor de zaalcompetitie. En ik? Ik ben vooral nieuwsgierig. Vol verwachting. Benieuwd. Wat brengt de competitie? Zijn er doelstellingen? Die zullen er zeker bij de ploegen en coaches zijn. Bestuurlijk bekijken we dat rustig. Wel met wensen. Voorbeelden. De A1 doet mee om promotie naar de hoofdklasse. De B1 strijdt mee om een plekje in een kwart of halve finale. Het derde, net als op het veld, gaat een gooi doen naar het kampioenschap. Let op: het zijn wensen, geen eisen. Onze afspraak op technisch vlak is altijd om degradaties te voorkomen. Daar neem je mogelijk maatregelen op. Uitgangspunt voor alle ploegen is dat spelers en coaches plezier hebben, zich kunnen ontwikkelen. Daarbij de drive altijd voor de winst te gaan. Verliezen met de wetenschap dat we er niet alles aan gedaan hebben is niet acceptabel. Verlies van een betere opponent. Hetzij zo.
En de selectie? Doorgedrongen tot de league. De top van het Nederlandse korfbal. Dan ben je ook internationale top. ‘Da's logisch.` Het was er ineens. Ineens stonden we voor de deur. Sneller dan onze geplande ambities. Voor mij is dat simpel. Je staat voor de deur. Die staat open. Altijd naar binnen stappen. Kampioenschappen kun je niet plannen. De droom werd realiteit. Wat een feest. En…
We gaan met DSC een nieuwe historische ervaring opdoen. Een geweldige kans om te leren, om ons verder te ontwikkelen. Ja, het is een uitdaging. De promotie heeft nieuwe zaken met zich meegebracht. Nieuwe eisen, meer organisatie, meer investering. Dat merkte ook de selectie onder leiding van een nieuwe technische staf. Meer en andere trainingsarbeid. Andere zienswijzen. Meer korfbalwatchers met een kritische mening. Kortom: meer druk. Dat kun je lastig vinden. Het hoort bij het ontwikkelproces. Laten we ons daar vooral met zijn allen op instellen. Ik heb eerder gezegd dat de stap naar de league geen ‘schoolreisje’ is. Nee, het is onze ambitie om hier bij te horen. Maar…laten we ons ook niet gek laten maken. Bij ons zelf blijven. Elkaar positief ondersteunen. Het is nieuw. Niet alles zal naar wens geregeld zijn. Maar we hebben vooral de ambitie dit wel voor elkaar te krijgen. Deze ambitie, daar onze nek voor uitsteken, dat is de kracht van DSC.
Laten we gaan genieten. De wereldtop komt naar Eindhoven! In oefenwedstrijden zag ik kleine voorproefjes. Veenstra – van den Berg, Snel – Snel, Vos – Hoek, van Baggum – Struyf. Kunst, Maltha, Zwart, Hendriks, Pikaar, Broere, Kroon en nog veel meer. Ze zijn dit seizoen allemaal in de Vijfkamp te bewonderen. Daar hebben we met zijn allen voor gewerkt en van gedroomd. Nu is het realiteit. Heel veel plezier allemaal.
Geen zondagochtendritueel meer. Niet getreurd. Alles is eindig. Er ontstaat nieuwe ruimte. Ik luister naar mijn muziekjes. Ik herken direct de giitaarriff van “The last time.’ Stones. Ik luister naar het refrein: “Well this could be the last time, this could be the last time, maybe the last time…. I don't know. Oh no.”
Merci et au revoir.
|
