Blog Van de voorzitter

Zaterdag is er nog een toetje. De C1. We trainen nog tot 25 juni. 27 juni is de slotdag. Koppelschieten. Ouders tegen de kinderen. Barbecue. Feestje. Huldigingen. 4 juli jubilarissenavond. Leden die veertig, vijftig, zestig en zelfs zeventig jaar lid zijn. Nog genoeg te doen. DSC leeft en beweegt. Maar hoe was het afgelopen jaar? Wat zijn de plannen voor komend jaar? Wat zijn de plannen voor de middellange termijn? De komende twee weken enkele voorbeschouwingen ter voorbereiding op de algemene ledenvergadering van 24 juni.

Het is mijn tweede jaar als voorzitter. Een bewogen jaar. Een jaar waar ik met gemengde gevoelens op terugkijk. Veel tegenstrijdige emoties. Vreugde. Verdriet.
Vreugde om behaalde resultaten. Kampioenschappen, Oranje spelers. Een gewonnen NK. Bijna kruisfinales in de zaal. Fantastische wedstrijden, een vol huis tegen GKV en veel plezier bij heel veel korfballers. We hebben het met zijn alle gevierd.
Tevreden mogen we zijn over de financiële ontwikkelingen van de vereniging. Bij het aantreden van het nieuwe bestuur lag hier een belangrijke uitdaging. Op dit moment kunnen we melden dat alles volgens plan wordt gerealiseerd. Alert moeten we blijven. Er ontstaat echter ook ruimte om weer enige investeringen te doen. Investeringen die gericht zullen zijn op de versterking van ons korfbalproduct.

Verdriet was er ook. Veel te veel. Eerst het verlies van ons jeugdlid Tim. Vervolgens het zo plotseling overlijden van onze erevoorzitter en secretaris Bert. Het is heeft ons allemaal getroffen. Deze leegte slaat een enorm gat in de ontwikkeling van DSC. Een leegte die je niet zomaar opvult. Dat vraagt tijd. Tijd die we onszelf moeten gunnen.

Het jaar begon ook onrustig in het jeugdkorfbal. Door omstandigheden viel ons bestuurslid Wilma Vervoort weg. Het vroeg tijd van anderen om de zaken weer op de rit te krijgen. Daarin verdienen Simone Mulder en Ronald Brink een groot compliment. Zij leverden een megaprestatie. Zij hielden het schip op koers.

Inmiddels is bekend dat Wilma niet meer beschikbaar is voor een bestuursfunctie. Bestuurlijke uitbreiding is op dit moment dus de uitdaging. Zeker als we bedenken dat ook Wil Bosman (onze huidige penningmeester) graag naar een andere rol wil binnen de vereniging. We voldoen ook niet meer aan de bestuurssamenstelling zoals onze statuten voorschrijven. Als bestuur waren we al aan het nadenken over hoe we nieuwe (jongere) bestuursleden konden werven. We willen insteken op een groter bestuur waarin nieuwe leden de ruimte krijgen zich als bestuurders te ontwikkelen. Nieuwe mensen kansen geven. Laten groeien in hun rol. Niet meteen zware taken. Dit is ook conform ons beleidsplan. Door de genoemde omstandigheden moet dit proces sneller lopen dan gepland. Het is niet anders. Ik vertrouw er op dat ons dit gaat lukken. Nieuwe mensen erbij die ruimte krijgen voor nieuwe ideeën.
Alleen de boven beschreven ontwikkelingen lijken mij al voldoende om naar de algemene ledenvergadering te komen.

Wat mij tevreden stemt? We zijn ondanks deze tegenslagen als vereniging knap overeind gebleven. We hebben elkaar gesteund. We zijn ambitieus gebleven. Hebben veel successen gehaald. Daar mogen we trots op zijn.

In de volgende stukken onder andere de ontwikkeling van het technisch beleid, entreeheffing in de zaal, ontwikkelingen in het faciliteerbeheer en de inzet van meer vrijwilligers achter de bar.