Blog Van de voorzitter

Anfield Road. Liverpool FC. Merseyside. Op televisie zag ik het afscheid van Steven Gerard. Woh. Een clubman werd uitgezwaaid.

Wij hebben Jan. Telg uit een korfbalfamilie. De naam Jan komt er vaker voor. In zijn e-mailadres is het junior. Voor het onderscheid. Zaterdag in Dordrecht speelt hij tegen DeetosSnel zijn laatste wedstrijd in DSC 1. Maatschappelijke verplichtingen dwingen hem na dertien seizoenen andere keuzes te maken. Niet van harte.
 
Elke speler gun je een afscheid op eigen terrein. Eigen publiek. Applaus. Helaas. Ander competitieverloop. Jammer voor een speler met zo’n staat van dienst.

Jantje. Al vroeg op het veld. In de kinderwagen. Doorliep alle jeugdteams van Deto en DSC. Een klein mannetje. Dunne beentjes. Bewegelijk. Slangenmensje op de doorbraak. Makkelijk schotje. Talentje. Doelpuntenmachine.
 
Het was nog Jantje toen hij debuteerde in de selectie. Coach Jules van Rijsewijk heeft het op zijn geweten. Even daarvoor had hij een plekje veroverd in het Nederlands jeugdteam. Een toen voor ons ongekende prestatie. Een succes in de DSC geschiedenis.  Jantje kreeg een plaats in het tweede team. Een getalenteerd, veredeld juniorenteam. Dat team draaide opvallend goed. Jantje viel op. Veel scorend. Bepalend. Opvallend moment het eerste jaar was de geweldige verdedigende interceptie drie seconden voor tijd in een beslissende wedstrijd tegen WION. Winst tegen deze koploper zou promotie naar de reserve overgangsklasse betekenen. De daarop volgende pass naar het aanvalsvak op Jordy Breukers en diens afwerking zorgde in de allerlaatste seconde voor enorme euforie. Weer een DSC succesje.

Het seizoen daarop ging Jantje naar één. De verwachtingen waren hoog. Te hoog? Er werden doelpunten verwacht. Dat viel niet altijd mee. De machine stokte wel eens. De kritiek volgde. Het moet geknaagd hebben. Maar Jantje werd Jan. Ging door. Maakte met DSC de gang van de eerste klasse naar overgangsklasse en hoofdklasse mee. Was onderdeel van dat hele, hele lange proces.

Vorig seizoen raakte hij zijn basisplaats kwijt. Reden om een stapje terug te doen? Niet Jan. Hij schikte zich in zijn rol. Stelde zich dienstbaar op. Spelplezier en ontspanning zag je per wedstrijd terugkeren. Jan werd Janus. Naamevolutie ontstaat uit respect.

Hij werd met DSC 2 kampioen in de hoofdklasse zaal. Gedurende dit seizoen verwierf hij weer een plek in DSC 1. Was onderdeel van het mooie eerste jaar hoofdklasse zaal. Net geen kruisfinales.
 
Zaterdag is hij voor het laatst in DSC 1 te zien. Een speler die zijn club altijd trouw bleef. Net als Gerard bij Liverpool. Ondanks interesse. Een clubman die er ook veel teams trainde en nog steeds traint. Reden genoeg om naar Dordrecht te reizen om hem nog eenmaal op dit niveau aan het werk te zien.